فیلم سینمایی دینامیت؛ حرف سیاسی قدغن
به گزارش گلونی جناب شهرام شب‌پره آهنگی دارد که با این کلمات آغاز می‌شود: «گل اگه باشی سنبلی پرنده باشی بلبلی» ترانه‌ای در سبک و سیاق خود ایشان که بسیار شاد است.
همین ترانه اما خالی از لطافت و ذوق شاعرانه نیست. آنجا که می‌‌گوید: «کنار چشمه پونه‌ای تو خوشگل‌ها نمونه‌ای/تو قلب وامونده من آه یکی یه دونه‌ای»
آنها که تجربه بوییدن و چیدن پونه را در طبیعت دارند می‌دانند که پونه چگونه در میان گل‌ها و گیاهان دلبری می‌کند و بوی خوشی دارد که آن را برگزیده و نمونه می‌کند. یعنی در همین ترانه هم که شاعر در اغلب ابیاتش خیلی رک و راست و بدون استفاده از عناصر بدیعی منظورش را بیان می‌کند
باز هم ردی از پیام غیرمستقیم به گوش می‌رسد. یعنی در میان «من تو رو خیلی دوست دارم نگو که باور ندارم» تصویر زیبای «کنار چشمه پونه‌ای تو خوشگل‌ها نمونه‌ای» هم هست.
شما بهتر می‌دانید که در موسیقی امروز پاپ هم پیام‌ها مستقیم و سیخکی است. یعنی دیگر خبری از «گلی که دست تو چیده، پیش رومه/ هنوزم بادباک‌هامون لب بومه» یا «خالی از بغض همیشه پرم از ستاره امشب/اگه خوابم اگه بیدار با منی دوباره امشب.» یا ده‌ها بیت زیبا که در ذهن دارید، نیست.
قصه رفتن اگر هست «هر بار این درو محکم نبند نرو» است نه «صدای پات میاد از اون سر دالون/ می‌‌گی خوبی چی چیه، وفا کدومه».
فیلم سینمایی دینامیت
حالا در این هنگامه پیام‌های مستقیم، به کمدی «دینامیت» می‌رسیم که قرار است کاریکاتوری از افراد جامعه را نشان ما بدهد و پیامی که دارد را مستقیم و در هر لحظه از فیلم توی چشم ما فرو کند که همه باید بتوانیم با هم حرف بزنیم و یکدیگر را تحمل کنیم تا جامعه‌ای آرام داشته باشیم.
راستش می‌خواستم کمی از این فیلم بنویسم و از نقاط قوت و ضعفش بگویم اما دیدم بهتر است این طوری بگویم که اتفاقا دینامیت را فرزند زمانه خویش و محصول ناب دهه‌ها ممیزی و سیاست‌گذاری در ساختن فیلم کمدی دیدم و شاید حتی بشود گفت این هوش سازندگان آن بوده است که به‌‌درستی فهمیده‌اند که این روزگار، روزگار «اجاره‌نشین‌ها» ساختن نیست، حتی روزگار «مومیایی» ساختن هم نیست، حتی روزگار «لیلی با من است» و «دختر شیرینی فروش» هم نیست.
دینامیت محصول همین فضاست که اگر دقت کنید پرش به هیچ مسئول یا نهادی نمی‌‌گیرد و هر چه هست نقد مردم است که نمی‌‌توانند کنار هم در خوشی و صفا زندگی کنند.
حالا فکر کنید اگر دینامیت یک دقیقه در نقد دولت‌ها یا برخی دستگاه‌های حاکمیتی حرف می‌زد، یا کمی نگاه سیاسی را ضمیمه فیلم می‌کرد و نوک پیکان را کمی به سمت سیاست‌مردان می‌چرخاند چه می‌شد؟
نقد سایر فیلم‌های داخلی و خارجی را در این لینک بخوانید.
برای دیدن این فیلم در اکران آنلاین کلیک کنید
پایان پیام
نویسنده: رضا ساکی
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید
