گوزن قرمز نقشی کلیدی در حفظ تنوع زیستی هیرکانی دارد

گوزن قرمز نقشی کلیدی در حفظ تنوع زیستی هیرکانی دارد

این داده‌نما (اینفوگرافیک) با همکاری شرکت آرین پارس موتور تولیدکننده برند لاماری و گلونی تهیه شده است. لاماری با مسئولیت اجتماعی خود پشتبیان مرال است.

مرال،بزرگترین گونه گوزن در ایران و یکی از بزرگترین گوزن‌های قرمز در جهان است. این زیرگونه نقشی کلیدی در حفظ تنوع زیستی جنگل‌های هیرکانی ایفا می‌کند.

ویژگی‌های منحصر به فرد

بزرگترین گوزن قرمز شرقی: مرال با جثه بزرگ و باشکوه خود، در میان گوزن‌های قرمز دنیا جایگاه ویژه‌ای دارد.

فعالیت شبانه: مرال‌ها بیشتر در شب به جستجوی غذا و فعالیت می‌پردازند.

زندگی اجتماعی: نرها و ماده‌ها به جز در فصل گاوبانگی، در گروه‌های جداگانه زندگی می‌کنند.

محدود به جنگل‌های هیرکانی: در گذشته، مرال در منطقه زاگرس نیز یافت می‌شد، اما امروزه فقط در جنگل‌های هیرکانی شمال ایران دیده می‌شود.

ریسک جدایی از گله: جدا شدن اعضای گله از یکدیگر، به دلیل خطرات شکارچیان و تاریکی جنگل، می‌تواند برای مرال‌ها خطرناک باشد.

تجدید شاخ‌ها: شاخ‌های نر مرال هر سال در اواخر اسفند و اوایل فروردین می‌افتد و شاخ‌های جدید به سرعت جایگزین آن می‌شوند.

مهارت در شنا: مرال‌ها به دلیل عضلات قوی و جثه بزرگ، شناگران ماهری هستند.

حواس قوی: حس بویایی و شنوایی قوی.

تولید مثل: دوره آبستنی مرال حدود ۲۴۰ روز است و هر بار یک بچه به دنیا می‌آورد.

اهمیت حفظ مرال

مرال به عنوان یک گونه شاخص در جنگل‌های هیرکانی، نقشی حیاتی در حفظ تعادل اکوسیستم این منطقه دارد. انقراض این گونه می‌تواند پیامدهای ناگوار برای سایر گونه‌ها و سلامت کلی جنگل به دنبال داشته باشد.

اقدامات لازم برای حفظ مرال

حفاظت از زیستگاه: حفاظت از جنگل‌های هیرکانی به عنوان زیستگاه اصلی مرال، گامی اساسی برای حفظ این گونه است.

مبارزه با شکار غیرقانونی: تشدید برنامه‌های نظارتی و اقدامات قانونی برای جلوگیری از شکار غیرقانونی مرال ضروری است.

مطالعات علمی: انجام تحقیقات علمی برای بررسی وضعیت جمعیت، رفتار و نیازهای مرال، به حفظ بهتر این گونه کمک می‌کند.

آگاهی‌رسانی: آموزش جوامع محلی و افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت مرال، می‌تواند در حفظ این گونه ارزشمند نقش‌آفرین باشد.

با حفاظت از مرال، نه تنها به حفظ یک گونه منحصر به فرد کمک می‌کنیم، بلکه گامی در جهت حفظ سلامت و تنوع زیستی جنگل‌های هیرکانی برمی‌داریم.

پایان پیام