بچه‌هایتان را به اردوی مرگ نفرستید
بچه‌هایتان را به اردوی مرگ نفرستید
پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: در حادثه واژگون شدن اتوبوس دانش‌آموزان دختر در روستای قلعه بیابان داراب فارس، فقط راننده اتوبوس خواب‌آلود را نباید در ردیف اول متهمان نشاند. تک‌تک کسانی که این اردوی کذایی را ترتیب داده بودند در خواب به سرمی‌بردند و تقصیری سنگین بر گردنشان است. اگر دنیا را آب ببرد، مسئولان و متصدیان امر را خواب می‌برد. حیف که سیلی محکم و سوزناک مرگ به صورت دخترکان و پسران جوان این کشور می‌خورد و مدیران ما هنوز پشت میزهای ریاست، خوابیده‌اند و هنوز نفس می‌کشند. راستی شب چطور خوابشان می‌برد؟ غذا چطور از گلویشان پایین می‌رود؟
بچه‌هایتان را به اردوی مرگ نفرستید
مدام به پدر و مادر دانش آموزان فکر می‌کنم که سال‌ها باید داغ دخترانشان را روی سینه‌شان تحمل کنند و دم نزنند. شکایت به کجا ببرند؟ آقای مدیر، شما بگو. وزیر آموزش‌وپرورش شما بگو. هر کسی در این مملکت، مفتخر است به خدمت، بگوید مادران و پدران داغ‌دیده، شکایت‌شان را به کجا ببرند؟ از راننده‌ای گله کنند که مست خواب پشت رُل نشسته است؟ نه، او برای همیشه خوابیده. درست مثل ۱۰ نفر از دختران داراب. اگر بدون اجازه هم خواستید جواب بدهید قبول است. فقط یک نفر بیاید جواب بدهد. یک نفر پاسخگو باشد…
پدران و مادران گوش‌به‌زنگ باشند. تمام سرزمین‌های این کشور روی گسل مرگ است. والدین تا وقتی که از ایمنی سفر مطمئن نشدند، دسته‌گل‌هایشان را روانه جاده‌های مرگ نکنند. که اگر سهل‌انگاری کنند، خودشان باید دسته‌گل ببرند برای فرزندانشان. شما را به خدا قسم به اتوبوس‌ها، به جاده‌ها، به راننده‌ها، به مدیران مدارس و به این اردوها به‌سادگی اعتماد نکنید. اردوهایی که در نگاه اول قرار است کام دانش‌آموزان را شیرین کنند اما چه سود که هنر نفرین‌شده‌شان این است که کام خانواده‌ها تلخ کنند.
راستی هدف از اردوی فرزانگان چه بوده؟ کسی خبر دارد؟ نتیجه این اردوهای ناایمن چیست؟ قرار است دانش‌آموزان تفریح کنند یا آموزش ببیند؟ فراموش نمی‌کنیم زمان‌هایی را که کوچک‌ترین خطای دانش‌آموزان از زیر ذره‌بین قدرتمند مدیران مدارس رد می‌شود و دانش‌آموزان باید جواب بدهند. حالا آقای مدیر، شما کجایید که جواب پدران و مادران را بدهید؟ کاش یک نفر پیدا بشود تا این اردوها را خط بزند از برنامه مدارس…
آه می‌کشم. اشک می‌ریزم. پدر و مادرهایی که پشت سر بچه‌هایشان آب ریخته بودند تا زودتر برگردند، حالا دیگر خبری از بازگشتشان نیست. تصور می‌کنم مدیرانی را که وقتی از محل حادثه به دفتر کارشان برمی‌گردند، به همکارانشان می‌گویند اتفاق خاصی نبود. مثل چند سال پیش، اتوبوسی در شهری، در جاده‌ای، در فلان روز واژگون شد. بعد هم افاضه می‌فرمایند خدا رحم کرد و با اینکه اتوبوس سر و ته شد، اما همه، طوری شان نشد. ۱۰نفر جان‌شان را از دست دادند که برای خانواده هایشان آرزوی صبر می‌کنیم اما باز هم خدا را شکر چند نفر از دانش‌آموزان زنده هستند و ۲۲ نفر از مصدومان هم به زودی به خانه‌هایشان برمی‌گردند.
عضو اینستاگرام گلونی شوید و اخبار روز ایران و جهان را دنبال کنید.
پایان پیام
کد خبر : 52915 ساعت خبر : 7:14 ق.ظ