پایگاه خبری گلونی، نگار فیض آبادی: داشتم در سایت‌های خبری دنبال سوژه می‌گشتم که با این تیتر مواجه شدم: «حال آموزش زبان فارسی در جهان چطور است؟».
به نظرم کارشناسان باید از فکر بررسی وضعیت زبان فارسی در جهان، بیرون بیایند و کمی وضعیت فارسی را در ایران بررسی کنند. وضعیتی که اسف‌بار است و اگر مردم، به این غلط‌نویسی‌ها خو بگیرند، باید فاتحه زبان فارسی را بخوانیم. آن‌هم در کشوری که به وجود بزرگانی چون سعدی، حافظ، مولانا و… افتخار می‌کند.
زبان فارسی و معضل هکسره
متأسفانه، در شبکه‌های اجتماعی، شاهد غلط نویسی‌هایی هستیم که روزبه‌روز هم تعدادشان بیشتر می‌شود. بسیاری از اهالی فرهنگ و ادبیات کشور، درباره درست نوشتن هکسره می‌نویسند، اما حتا تحصیل‌کرده‌ها هم توجهی نمی‌کنند و بازهم اشتباه می‌نویسند!
اگر حافظ مثل شما می‌نوشت
اگر قرار بود حضرت حافظ، هکسره را اشتباه بنویسد باید می‌نوشت:
زه رویه دوست دله دشمنان چِ دریابد
چراغه مردِ کجا شمعه آفتاب کجا
خوشبختانه دیوان حافظ به سبک غلط‌نویسی‌های رایج امروز، منتشرنشده و شکل صحیح بیت بالا، این‌طور است:
ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد
چراغ مُرده کجا شمع آفتاب کجا
نوشته‌های ناخوانا
با دیدن برخی کامنت‌ها در سایت و اینستاگرام گلونی، فهمیدیم بعضی از خوانندگان، از غلط‌نویسی ه کسره هم فراتر رفته‌اند. شاید بگویید «بی‌خیال بابا! معلمی؟ گیر نده». واقعیت این است که وقتی اشتباه می‌نویسید (چه از عمد و چه غیرعمد)، مخاطب شما منظورتان را متوجه نمی‌شود. اشتباهات شما به قیمت ناخوانا شدن نوشته‌تان تمام می‌شود.
ارادت شما به زبان‌های خارجی
نمی‌دانم نسبت به زبان‌های خارجی چقدر ارادت دارید و چقدر برایتان مهم است دیگران W واتر را مثل V تلفظ نکنند، اما می‌دانم اگر من و شما زبان فارسی را درست ننویسیم و غیرتی نسبت به آن نداشته باشیم، چیزی از این زبان ارزشمند باقی نخواهد ماند.
پایان پیام
