نقد کردن چه اصولی دارد و نقد کننده چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟
به گزارش پایگاه خبری گلونی، نقد فیلم باید در جهت ارتقای سینمای ایران باشد، نقد هنری باید در جهت ارتقای هنر باشد، نه در جهت تخطئه آن.
این شب‌ها و روزها در برنامه‌های تلویزیونی به‌ویژه نقدهایی می‌شنوید که نقد نیست، فشردن گلوی هنرمند، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگر است.
این فشار بیش از حد و گاها غیرمنطقی باعث می‌شود انرژی و رمق این افراد گرفته شود و دیگر تمایلی به ساخت فیلم‌ها و آثار بهتر نداشته باشند.
نقد کردن روش و اصول و لحن خاص خود را دارد و نمی‌شود به هر چیزی نقد گفت و به هر شفاف صحبت‌کردنی نام نقد گذاشت.
نقد کردن باید دانسته باشد، نقد کردن باید همراه با آرامش باشد، نقد کننده باید بداند که حرفش می‌تواند به درد کارگردان بخورد برای آثار بعدی یا برای تدوین مجدد فیلم برای اکران روی پرده، اما برخی طوری فیلم‌ها را نقد می‌کنند که صاحب اثر اصلا رغبت نمی‌کند که حرف آن‌ها را بشنود، چه برسد به این‌که بخواهد آن‌ها را به‌کار ببندد.
به نظر می‌رسد که ما نیاز داریم که درباره سینما و درباره فیلم‌هایمان شفاف صحبت کنیم، اما همان قدر هم نیاز داریم که مودب باشیم و بدانیم که نباید سلیقه خودمان را به زور به کارگردان تحمیل کنیم.
تحمیل‌کردن سلیقه شخصی انگار حالا یکی از روش‌های نقد در تلویزیون است، در صورتی که منتقد باید اثر هنری را در ژانر خودش بررسی کند و از صحبت‌های شخصی پرهیز کند.
رسول صدر عاملی، کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران به درستی گفته است که در برخی برنامه‌های نقد سینما در تلویزیون، منتقدین فیلم هنرمند را دوباره دکوپاژ می‌کنند.
این کار غلط است و تقریبا می‌شود گفت در هیچ کجای دنیا چنین کاری انجام نمی‌دهند.
اگر به هر لحن و طرز برخوردی بخواهیم نام نقد را بگذاریم، بعید است دیگر شخصی تمایل به کار در چنین فضایی داشته باشد و قطعا با این رویه به بن‌بست می‌رسیم.
پایان پیام
