آبیاری زمین های کشاورزی مناطق سیل‌زده با دبه؛ کشاورزان بعد از سیل با مشکلات بزرگی مواجه‌اند

آبیاری زمین های کشاورزی مناطق سیل‌زده با دبه؛ کشاورزان بعد از سیل با مشکلات بزرگی مواجه‌اند

پایگاه خبری گلونی، محمد‌ پورخداداد: روستاییان  مناطق سیل‌زده لرستان با مشکلات زیادی دست به گریبانند.

ساده‌ترین کارهایی که کشاورزان تا پیش از سیل انجام می‌داده‌اند اکنون سخت و مشقت‌بار شده است.

پس از سیل بسیاری از پل‌ها و راه‌های ارتباطی روستاییان و زمین‌های کشاورزی قطع شده بود.

این مسیرها در حال بازسازی است ولی این روند بسیار کند پیش می‌رود.

بهار روزهای حیاتی باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی است که با وجود گِل در زمین‌ها و تخریب کانال‌ها، لوله‌کشی‌ها و خطوط پمپاژ آب این زمان در حال از دست رفتن است.

نمونه‌های زیادی در مناطق سیل‌زده می‌توانیم برای آشکار شدن این مشکلات مطرح کنیم.

به عنوان مثال در روستای دوآب معمولان یعنی جایی که رودخانه گلال و کشکان به هم می‌رسند در اثر سیل فروردین ماه پل فلزی روی رودخانه تخریب شد.

پلی که پیش از هم دوبار تخریب شده بود که نشان می‌دهد که طراحی این پل هیچ‌گاه درست انجام نشده است.

اکنون که این پل پس سیل و برای بار سوم نصب شده است، باز هم مشکلات برای روستاییان پابرجاست.

نیروهای راهداری پل را نصب کرده‌اند ولی به تنها نکته‌ای که فکر کرده‌اند رساندن این پل فلزی به آن سوی رودخانه بوده است.

شتابزدگی در این اجرا به‌شدت به چشم می‌آید. از اشکال در اتصال و کارگزاری گرفته تا ساخته نشدن راه برای عبور روستاییان.

آبیاری زمین های کشاورزی مناطق سیل‌زده با دبه

کشاورزان این روستا که بسیاری از زمین‌ها و باغ‌های‌شان آن سوی کشکان است نمی‌توانستند تراکتور و ماشین‌آلات کشاورزی خود را منتقل کنند.

پل با زمین اختلاف ارتفاع داشت و امکان رفت‌و‌آمد تراکتورها و حتا پیاده‌ها را هم سخت کرده بود.

انتظار کشیدن بی‌فایده بود چون انگار دیگر کسی قرار نیست به کمک روستاییان سیل‌زده بیاید.

نیروهای امدادی داوطلب و جهادی منطقه را ترک کرده‌اند و درصد بالایی از ماشین‌آلات راه‌سازی که از استان‌های دیگر به کمک آمده بودند دیگر نیستند.

شتابزدگی در اجرای این پل‌ باعث شده بود عملیاتی که با یک لودر کمتر از نیم ساعت طول می‌کشید را خود روستاییان عهده‌دار شوند.

 روستاییان به سختی و در زمان زیادی توانستند سطح شیب‌داری بسازند تا تراکتور بتواند از روی آن عبور کند و به آن سمت جاده برود تا بتواند زمین کشاورزی خود را نجات دهد.

در برخی روستاها کشاورزان مجبورند برای آبیاری زمین های کشاورزی و  درختان‌شان از دبه استفاده کنند.

رفت‌وآمدهای بسبار به شهر و یا چشمه‌ای برای پر کردن دبه‌ها قابل شمارش نیست.

عذابی که یک کشاورز برای اینکه یک باغ نه‌چندان بزرگ را به این وسیله آبیاری کند قابل توصیف نیست.

نجات دادن زمین‌های کشاورزی و کمک به کشاورزان باید در اولویت برنامه‌های ستاد بحران و وزارت جهاد کشاورزی قرار بگیرد تا روستاییان به جز خسارات مستقیم سیل، غم نابودی منبع درآمد و روزی‌شان را هم متحمل نشوند.

پایان پیام