روشنک نوع دوست؛ از پیشگامان زنان تجددخواه در ایران
روشنک نوع دوست روزنامه‌نگار، معلم، موسس دبستان و دبیرستان «سعادت نسوان»، صاحب امیتاز نشریه «پیک سعادت نسوان» و بنیان‌گذار انجمنی به همین نام در دوران رضاشاه در رشت بود.
به گزارش گلونی او در ۱۲۷۷ در این شهر به دنیا آمد و نزد پدرش که پزشک بود، درس خواند و بعدها زبان‌های عربی و فرانسه آموخت.
او درس دادن را با تدریس خصوصی شروع کرد و بعد از چندی در خانه‌اش مدرسه‌ای با سه کلاس به راه انداخت و مقدمات تاسیس مدرسه سعادت نسوان را چید. همه این‌ها در حالی است که زمانی که بی‌بی خانم استرآبادی سال‌ها قبل مدرسه‌ای دخترانه در تهران تاسیس کرد، با مخالفت جدی روبه‌رو شد.
از سرگذشت خانم استرآبادی می‌توان نتیجه گرفت، که تاسیس مدرسه زنانه به دست زنان نیز چندان آسان نبوده است. حال اگر آن زن مانند روشنک نوع دوست مطلقه و مجرد هم باشد، کار با سختی بیشتری پیش می‌رود.
کار مدرسه پیش رفت و در سال ۱۳۰۲ با همکاری و مدیریت جمیله صدیقی مدرسه با شش کلاس اداره می‌شد. چیزی نگدشت که تعدادی از زنان رشت در جهت حقوق سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود به نوع دوست پیوسته و او را در بنیان‌گذاری جمعیت سعادت نسوان یاری دادند.
«آشنا کردن زنان با مسائل روز، حرکت کردن زنان به سوی فعالیت‌های اجتماعی، مبارزه با فقر فرهنگی و اجتماعی، پرورش استعدادهای نهفته و آموزش بهداشت، از اهداف عمده جمعیت بود… آموزش‌های هنری از قبیل خیاطی و گلدوزی و تئاتر و همچنین سوادآموزی».
بعد از توقف نشریه کارهای نوع دوست به مدرسه و قرائت‌خانه‌ای که تاسیس کرده بود، منحصر شد. با این که روشنک نوع دوست بعد از رضاشاه دوباره فعالیت خود را سر گرفت و حتی در تاسیس تشکیلات زنان گیلان نقش پررنگی داشت، بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲و دستگیری هم‌قطاران و دوستانش از عرصه فعالیت کناره گرفت.
در نهایت در سال ۱۳۳۸ در حالی درگذشت که از بیماری رماتیسم و مشکلات بینایی رنج می‌برد. پیکر این زن مثال‌زدنی در آرامگاه ابن‌بابویه تهران به خاک سپرده شده است.
آنتوان کتابچی کیست؟
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
